Onze tweelingnichtjes (Joyce en Anita) zijn nu ruim boven de veertig jaar maar in hun jeugdperiode gingen ze vaak mee vissen op de Gagel. Een derde nichtje (Sonja) ging ook mee maar viste volgens mij niet. Veel mooie zaterdagen hebben we op de Gagel doorgebracht. Onze kinderen Mirjam en Rob waren iets jonger maar het clubje was mooi compleet. Veel vissen natuurlijk maar ook zwemmen, roeien en picknikken op de akkers. De vaders natuurlijk fanatiek vissen, de moeders letten op het kroost en maakten tosti`s. Regelmatig kreeg ik de hint van de meiden; kunnen we niet eens mee vissen en oude herinneringen ophalen. Afgelopen maandag was het zo ver, van Jan Kluiver, oude vismaat kregen we de beschikking over zijn roeiboot, en de boot van Dick van Eijk ligt bij Treur zodat we de beschikking hebben over twee boten. Ook Marc, echtgenoot van Joyce vist ook mee. We gaan 'witten' op voorn, brasem en hopelijk een zeeltje die in groten getale aanwezig zijn.
Langs de Oudhuizerweg ligt het bootje van Jan al klaar, goed geregeld man. Ik twijfel even of we met vieren en een kluit visbagage af kunnen reizen naar het Gagelgebied maar het lukt. Er moest nog wel een procedureel hobbeltje genomen worden. Als HSV Wilnislid mag je maar één introducé meenemen dus Kees de Vries gemaild: weet jij een creatieve oplossing? Als gelouterd voorzitter bespreekt hij dit eerst met het bestuur. Hoera, geen probleem, wel drie vergunninkjes kopen Leo!.
Doen we Kees en bedankt voor je bemiddeling en het bestuur voor de toestemming. Omdat het café De Schans niet heel echt vroeg open is ga ik met Toos zondag al langs om de papieren op te halen. Maken we gelijke een wandeling langs de Groene Jonker een rijk vogelgebied bij Zevenhoven. We krijgen een paar flinke buien op onze pet, als het morgen maar beter is. En inderdaad, Jan heet ons hartelijk welkom, leuk Leo, de boot ligt klaar.
Het weer is perfect, een zacht zuidwesten windje en half bewolkt. De tweede boot is niet nodig want de tweeling vist vanaf de kant op de akker van Adriaan. Wij, Marc en ik meren de boot aan de overkant tegen de akker. Hengels optuigen en voeren is zo gebeurd dus vissen maar. We vangen voorntjes en een enkele voorn, de tweeling aan de overkant zit overwegend mis te slaan (!).
De grote vissen geven geen soelaas totdat Marc een mooie brasem vangt, het vliegvisschepnetje (sckrabbelwoord) ligt klaar, hoera, mooie vis. Voor de broodnodige maagvulling reizen Marc en ik naar de overkant want de meiden hebben alle proviand etc. We zitten lekker in de zon en praten over vroeger. Een wit wijntje, slaatje en lekkere broodjes, prima, we hoeven niets meer te vangen.
Toch nog maar even doorvissen, Anita slaakt een kreet, een grote, inderdaad, de hengel buigt vervaarlijk, een mooie zeelt vecht voor zijn leven en het lukt hem nog ook! Los! jammer, Anita staart vertwijfeld naar het zwabberende onderlijntje en mokt nog even na. Maar, ze heeft ook nog een ijsvogel gezien, dat maakt een hoop goed. Dat is het leven van een visser filosofeert Marc. We vangen nog wat voorn tot het tijd wordt om in te pakken, het is 17.00 u, het is mooi en geslaagd geweest. We bedanken Jan Kluiver, de HSV Wilnis voor de medewerking en Kees voor zijn inbreng.
Thuis wacht mijn lief met een mooi maal, en een mooie nazit met een lekker wit wijntje.
Proost, tot de volgende keer.
Leo niessen