Een sportvisser was eens verdwaald en probeerde voor de nacht onderdak te vinden in Rozenburg, een dorpje vlak langs de rivier.
Maar de mensen waren erg achterdochtig, ze vonden de visser maar een rare man en niemand liet hem binnen. Uiteindelijk kwam de visser terecht bij een lief oud vrouwtje.
Zij was erg gastvrij en verzorgde hem goed. De volgende dag beloonde de visser haar. Hij zei: Het eerste wat u vandaag doet, zult u de hele dag blijven doen. Het oude vrouwtje snapte er niets van en lacht vriendelijk.
Daarna telde zij haar geld om te zien of ze koffie kon kopen voor haar gast. Ze bleef de hele dag geld tellen en `s avonds puilde haar huisje uit van al het geld dat ze geteld had. Het vrouwtje was in één dag schatrijk.
Toen de sportvisser een week later onderdak zocht kon hij natuurlijk overal terecht. Deze keer sliep de sportvisser bij een akelige oude vrek. Hij was niet aardig voor zijn gast. Maar toch zei de sportvisser de volgende morgen: Het eerste wat u vandaag doet, zult u de hele dag blijven doen.
Dat is mooi, dacht de oude vrek. Eerst even plassen voordat ik mijn geld ga tellen;
En zo ontstond De Nieuwe Waterweg.
Moraal: Probeer alle mensen op hun op hun waarden te schatten en niet op hun uiterlijk en gedragingen.
PS
Het is bekend dat veel sportvissers over uitzonderlijke gaven beschikken, die heb ik allemaal niet nodig, Ik ben al haast 50 jaar zeer gelukkig met mijn eigen lief vrouwtje en hoop nog vele jaren met haar te genieten.
Leo Niessen