September is de mooiste maand om te vissen vond Jan de Winter.
Ik ben het met hem eens, het is net of de natuur verstild, alles neemt andere kleuren aan. De blaadjes van de wilgen langs de oever vertonen al herfstkleuren, groen, bruin en geel, prachtig. Deze wilgen zijn zo`n tien jaar geleden door de boer geplant, nou ja, geplant. Hij stak wat wilgentenen in de oever en groeien maar. Het zijn nu fikse bomen en mooi schuil- en voederplekken voor de vis. Op het water drijft al blad van de gele plomp, ze laten zich weerloos meevoeren door de wind.
De septemberluchten variëren van fel blauw tot inktzwart, het zijn vaak snel jagende wolkenvelden waaruit af en toe een bui valt.
De standvogels houden zich stil, veel vogels maken zich op voor de trek en doen zich te goed aan allerlei soorten bessen, alleen de meerkoeten gaan door met hun luidruchtig gedonder. Regelmatig klinkt het gemiauw van de buizerd, ik zie ze niet, het is een stelletje dat elk jaar broed in de bomen van het Donkere Eind. Ze zijn er gewoon het hele jaar.
Het Gagelgebied oproeien is elke keer weer een belevenis. Ik word er altijd stil van, zo`n mooi gebied. Wat vegetatie betreft ziet het er nu heel anders uit dan veertig jaar geleden. De legakkers waren toen grasakkers waar vee op gezet werd. De boeren werden vaarboeren genoemd. Momenteel zijn de legakkers moeilijk toegankelijk, diverse soorten grassen, doorgeschoten elzen, wilgen, bramenstruiken en koninginnekruid maken het betreden onmogelijk. Ook de onlangs aangebrachte beschoeiing om de legakkers tegen wegspoelen te beschermen laat geen betreden toe. De legakkers met de vegetatie zijn nu wel veel mooier dan toen, maar de mooie karperstekken zijn weg, dit komt door de houten schoeiing, jammer.
De twee buizerds laten zich eindelijk zien, cirkelend boven hun territorium. O ja. Ik heb ook nog gevist, heerlijk ontspannen met het vaste stokkie en een simmetje, blijft een leuk woord. Gevangen? Een twintigtal voorntjes waaronder een stuk of vijf mooie. Op weg naar huis kom ik langs de Bijleveldvaart, hola, wie staat daar op de brug? Het is Willem Samson, ik ken hem nog van de periode dat we samen op De Gagel visten in de tijd van de Engelsen op Het Groene Meer. (lees Karpervissen van Jan.B. de Winter).
We praten wat, natuurlijk over vroegâh, zijn zoon Ivo zit in het bestuur van de Hsv Wilnis en is ook een gedreven karpervisser. Leuk je weer eens gezien te hebben Willem. Ik ga naar mijn lief.
Tight Lines,
Leo Niessen